Inleiding
Veelal werken ondernemingen met algemene voorwaarden waaraan hun handelsrelaties gebonden zijn. in een B2C relatie is het duidelijk welke algemene voorwaarden van toepassing zijn, maar in een B2B relatie komt vaak het probleem naar voor dat beide ondernemingen hun eigen algemene voorwaarden hebben. De vraag rijst dan wie zijn algemene voorwaarden nu juist van toepassing zijn.
Deze vraag is enkel van belang indien beide partijen kunnen aantonen dat:
- De wederpartij in de mogelijkheid geweest is geweest om kennis te kunnen nemen van de algemene voorwaarden vooraleer het contract is tot stand gekomen
- De wederpartij de algemene voorwaarden – stilzwijgend of uitdrukkelijk – heeft aanvaard.
‘Knock out’- regel
Er doet zich een ‘conflict’ voor wanneer beide partijen ervan uitgaan dat hun eigen algemene voorwaarden van toepassing zijn. Stel partij X lanceert een aanbod en verwijst in dit aanbod naar zijn algemene voorwaarden, dit aanbod wordt door partij Y aanvaardt maar deze laatste verwijst naar haar eigen algemene voorwaarden. De kans is reëel dat hun algemene voorwaarden niet helemaal gelijklopen.
In zulke gevallen wordt de door de rechtspraak aanvaarde ‘knock out- regel’ toegepast. Dit betekent dat de algemene voorwaarden van beide partijen van toepassing zijn voor wat betreft de bepalingen die elkaar niet tegenspreken. Voor de resterende afwijkende voorwaarden dient er toepassing te worden gemaakt van algemene wettelijke bepalingen.
Protest algemene voorwaarden
In B2B relaties komt het vaak voor dat er als grondslag voor de samenwerking geen voorafgaande overeenkomst werd getekend. Bijgevolg neemt de tegenpartij pas voor de eerste maal kennis van de algemene voorwaarden die op de factuur zelf vermeld staan. De bewijswaarde die een aanvaarde factuur heeft tegen een onderneming geldt bijgevolg ook voor de algemene voorwaarden die daarop vermeld staan. Bij gebreke van protest is er dan ook niet enkel sprake van een stilzwijgende aanvaarding van de factuur, maar ook van de algemene voorwaarden. Het is dus van belang om wanneer men niet akkoord gaat met de algemene voorwaarden de factuur alsnog te protesteren, ook al is de inhoud van de factuur zelf correct.
Biedt een standaardclausule dan geen uitweg?
Als onderneming zou u , in het licht van bovenstaande problematiek, misschien opteren voor een standaardclausule in uw algemene voorwaarden waarin bepaald wordt dat steeds uw eigen algemene voorwaarden van toepassing zijn waarbij tegelijk de algemene voorwaarden van de tegenpartij worden uitgesloten. Dergelijke clausule waarbij zowel de kennisname als de aanvaarding op die manier onweerlegbaar wordt vastgelegd, is echter nietig op grond van de nieuwe B2B regels.